Gewoon, normaal, doorsnee, hetzelfde als de rest. Ik kan niet meer tellen hoe veel filosofische gesprekken ik de laatste tijd gehad heb over het woord 'normaal'. Best gek eigenlijk, want ik heb er nooit eigenlijk over nagedacht. Het gekke is dat niemand eigenlijk weet wat 'normaal' is, want er is geen beschrijving voor. Oh nee, dat klopt niet. De officiële beschrijving uit het woordenboek is: 'Zoals het vaakst voorkomt, zoals de meeste mensen doen.'. Maarja, eigenwijs als ik ben, ben ik het hier natuurlijk niet mee eens. Iets wat normaal is, is niet wat de meeste mensen doen, want voor degene die het niet doet, is dat juist normaal. Normaal is een raar woord, juist omdat eigenlijk niets normaal is. Ik weet niet wat normaal is, ik weet alleen dat ik het niet ben.
Het is niet eens dat ik raar ben, maar normaal? Nee, dat zal ik nooit zijn. Normaal is te standaard en standaard is saai. Ik wil hier trouwens niemand mee beledigen of aanvallen, als je heel normaal bent, is dat prima, maar ik hou er bij mezelf niet van. Ik ben geen Lady GaGa of Paris Hilton, dat is het andere uiterste. Ik ben geen heel vreemd persoon, ik ben alleen niet als iedereen. Het is niet dat ik me raar kleed, met overdreven veel make-up rondloop zodat het eruit ziet alsof ik 3 kilo zwaarder ben door de hoeveelheid poeder en mascara, dat ik hele rare hobby's heb of dat ik met rare mensen omga. Het is gewoon dat ik niet wil zijn zoals iedereen wilt dat ik ben. Als iedereen iets heeft, wil ik het niet, alleen maar omdat iedereen het al heeft. Neem nou die laarsjes met dat metaal, waar zo'n beetje elk meisje tegenwoordig op loopt. Ze maken geluid bij elke stap die je zet en als niemand ze had gehad, had ik ze waarschijnlijk zelf gekocht. maar nu loopt iedereen erop en denk ik 'laat maar, er komt wel iets leukers'. Bepaalde kledingstukken, kleuren lipstick, oorbellen, een tas. Hoe leuk ik iets ook vind, als iedereen het heeft, ga ik er niet mee lopen.
Niet iedereen heeft een beautyblog. Ik wel. Niet iedereen begrijpt het hele blog-gebeuren, maar als je bij voorbaat al stom erover doet, ga ik ook gene moeite doen om het uit te leggen. Ook dat bloggen is iets 'niet-normaals' , maar dat is niet eens de reden waarom ik het doe. Ik doe het omdat ik het leuk vind, omdat ik er iets mee wil bereiken voor later en omdat mijn passie er ligt. Ik doe het omdat het 'mijn ding' is, en ik ben er trots op.
Kijk eens om je heen, niemand is hetzelfde. Niemand is normaal. Maar het stomme is dat iedereen elkaar kopieert. 'Oh, dat is leuk! Dat ga ik ook doen!'. Heel leuk natuurlijk als iemand je inspireert, maar als je alles precies nadoet, is het alleen maar saai. Als iedereen zich straks zou gaan kleden als Miley Cyrus of als Kim Kardashian, zouden zij ook niet meer bijzonder of speciaal zijn. Als je ze kopieert, denk je misschien dat dat een teken van respect voor ze is. Dat is het ook wel, maar hoe cool is het als je het iets aanpast, het in grote lijnen kopieert, maar er je eigen draai aangeeft zodat het nog veel beter is? Het is anders, het is apart, het is bijzonder, het is mooi, het is van jezelf. Dingen die bijzonder zijn, die uniek zijn, zijn vaak zoveel mooier dan een exacte kopie van iets. Mensen vergeten je niet, je blijft hangen. Je zal altijd 'het persoon die anders durft te zijn' zijn, en dat kan zo'n goed gevoel geven.
Je hoeft niet anders te zijn, het is prima om normaal te zijn, maar als je net iets anders bent, is dat speciaal en bijzonder. Sommige mensen zullen je raar vinden, natuurlijk, maar veel mensen zullen je interessant vinden, ze zullen je bijzonder vinden en dat ben je ook. Iedereen is bijzonder, maar niet iedereen uit het op dezelfde manier. De meeste mensen durven niet bijzonder te zijn, en dat is niet erg, maar anders zijn is gewoon leuk. Gewoon gek doen, zonder je ergens voor te schamen, zijn wie je bent en er trots op zijn, het geeft een geweldig gevoel.
En als mensen je raar vinden? Kijk naar ze. Zijn zij apart? Durven zij anders te zijn? Lopen zij achter iedereen aan en doen ze iedereen na? Laat me raden, nee, nee, ja, ja. Mensen die normaal zijn, vinden mensen die 'apart' zijn altijd raar, alleen omdat ze niet kopiëren, ze voelen zich beledigd dat je ze niet nadoet, en juist daarom kun je even trots zijn op jezelf.
Begrijp me niet verkeerd, je moet jezelf niet gaan veranderen. Als je bent zoals je bent, en dat is 'pretty usual', maakt dat niet uit. Wees er trots op, maar ga niet teveel in dat straatje van de rest lopen. Probeer het eens, anders doen. Doe eens gek, verf je haar blauw, weet ik veel, bombardeer vogelspinnen tot je lievelingsdieren of draag knalrode lipstick als je er zin in hebt. Durf anders te zijn, durf te zijn wat sommige mensen niet durven. Durf te zijn wie je bent, wees er trots op want elk persoon is geweldig. Iedereen is mooi, op zijn eigen manier. Dit klink heel cliché, dat weet ik ook wel, maar als je bent wie je bent, ben je altijd het mooist. Mensen moeten je op deze manier accepteren, en als ze dat niet doen zijn ze je niet waard.
Durf te zijn wie je altijd al was, bent en zal zijn. Geloof me, er gaat een wereld voor je open.
Liefs, Britt
(bron foto's: weheartit.com)
Follow my blog with Bloglovin