Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben, heb ik gister niet de tijd gehad om een artikel online te zetten. Gister is bij mij school weer begonnen, en daar heb ik het meteen druk mee. De artikelen die ik van plan was om te plaatsen in de themaweek, komen wel allemaal gewoon online, dus we gaan gewoon een dagje langer door!
Vandaag heb ik voor jullie een verslagje van de film, geschreven door mijn zus Abbey!
Kleine blauwe wezentjes die verdwalen in New York. Kleine wezentjes met witte mutsjes en broekjes, die achterna gezeten worden door de boze tovenaar Gargamel. Kleine blauwe wezentjes die de maan een blauwe kleur geven.
Door een prijs, die Britt gewonnen had bij Look-o-Look, konden we samen naar “De Smurfen” gaan. Een leuke afsluiting van de vakantie! Jammer genoeg draaide de film alleen in het Nederlands, maar dat mocht de pret niet drukken.
De Smurfen wonen, zoals we allemaal weten, nabij een middeleeuws dorp in een bos. In dit bos is er een feest op komst, het “Blauwe-Maan-feest”, een feest dat eens in de zoveel tijd wordt gevierd als, jawel, de maan blauw is. Vlak voor het feest krijgt Grote Smurf echter een visioen waarbij alles wel eens in het honderd kan lopen! En jawel, tijdens de voorbereidingen gaat het mis. Wie kan dingen beter fout laten gaan dan Gargamel? Door het werk van Gargamel komen de smurfen uiteindelijk in New York terecht. Volgens Grote Smurf is er een manier om thuis te komen, waarbij natuurlijk wel wat materialen nodig zijn. Na onderdak gevonden te hebben bij wel twee hele aardige mensen kan hun chaotische tocht door New York beginnen! Zullen de Smurfen terug kunnen naar de rest van het dorp, terwijl Gargamel hen nog steeds op de hielen zit?
De film is eigenlijk een heerlijk avontuur dat voor iedereen leuk is om naar te kijken. Het verhaal loopt lekker en klopt ook. De geanimeerde smurfen zijn prachtig gemaakt en spreken echt tot de verbeelding. Verder doet de animatie ook geen afbreuk aan de officiële Smurfen, het is juist een verrijking. Het is erg leuk om te zien hoe Smurfen en de gestoorde Gargamel New York zien.
In de film stelen de Smurfen natuurlijk de show. De humor door de reactie op het onbekende maakt je zeker aan het lachen en natuurlijk de bekende omgang met elkaar. Alles aan de Smurfen klopt, hun gedrag, manier van praten en natuurlijk het uiterlijk.
Verder zijn er natuurlijk ook nog mensen in de film. Waar Neil Patrick Harris de nuchtere vent speelt, die eigenlijk niet moet hebben van onze kleine blauwe vriendjes, speelt Jayma Mays de toekomstige moeder die maar wat graag haar moederliefde aan de Smurfen schenkt. Deze twee zijn zeker goed gecast om de Smurfen op te vangen en geven de film ook echt iets extra’s. Ook Sofia vergara mag even laten zien dat ze eigenlijk ook wel Jennifer Aniston’s rol over had willen nemen in “Horrible Bosses”.
Degen die echt de show steelt is natuurlijk Hank Azaria. Natuurlijk konden wij zijn intonatie niet horen, omdat het een nagesynchroniseerde versie was, maar alleen zijn bewegingen waren al genoeg om ons an het lachen te krijgen. Hij is de perfecte Gargamel en heeft iets heel erg goeds neergezet. Samen met Asrael (voor de genen die het niet weten: de kat van Gargamel) heeft hij precies gedaan wat hij wilde, ze laten overkomen als een getrouwd koppel. Dit hilarische duo maakt het alleen al de moeite waard om de film te gaan kijken.
Algemene beoordeling: de film zit goed in elkaar en doet zeker geen afbreuk aan de Smurfen die we kennen. Verder is het een leuk verhaal dat iedereen zou willen kijken, al is het een tikkie voorspelbaar. De Nederlandse stemmen zijn goed gekozen, al ga ik persoonlijk de film nog een keertje in het Engels kijken. De personages zijn leuk, de omgeving is goed uitgekozen en stiekem heeft deze film ook nog een boodschap. De Smurfen is de moeite waard om te bekijken!
Ik (Britt) vond het ook een superleuke film! Thanks Look-O-Look!
Liefs, Britt (en Abbey natuurlijk)
Follow my blog with Bloglovin
